ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΜΟΥ?

Εκείνη αγωνιούσε…

Δεν έβρισκε το Σκοπό της Ζωής της.

Όλα της φαίνονταν δύσκολα… Είχε βέβαια και μέρες πιο ξέγνοιαστες ή έστω λιγότερο δύσκολες όμως η αγωνία μέσα της δε κόπαζε ποτέ.

Κάτι έμοιαζε να ψάχνει…

Το Εγώ της δεν ήταν ικανοποιημένο με τίποτα, πάντα κάτι έλειπε, πάντα κάτι δεν έφτανε, πάντα κάτι δεν είχε κάνει αρκετά σωστά…

Αναρωτιόταν διαρκώς "Τι πρέπει να κάνω"? "Γιατί βρίσκομαι εδώ, σε τούτη τη Γη που τίποτα ποτέ δε φαίνεται να πηγαίνει σωστά"?

Μια ματαιότητα τη κατέκλυσε μα μέσα της πάντα μία άσβεστη Φλόγα έδειχνε να της ψιθυρίζει κάτι… "Κάτι" ξυπνούσε μέσα της, όμως δε μπορούσε να ακούσει καθαρά, ήταν πολύ προσηλωμένη στο έξω και αυτό σίγουρα τη δυσκόλευε να ακούσει τη Φωνή μέσα της, αυτή την άσβεστη Φλόγα…

Περνούσαν οι μέρες και οι εβδομάδες και όποια αλλαγή εξωτερική και αν προσπάθησε να κάνει όλα μέσα της γεννούσαν την ίδια αίσθηση, αυτή της ματαιότητας, την ιδέα πως κάτι έλειπε, κάτι ακόμα έπρεπε να βρει…

Εκείνο το πρωινό, καθώς κοιτούσε έξω από το παράθυρό της, συνειδητοποίησε πως μάλλον δεν είχε νόημα να κυνηγά αλλαγές έξω, αφού τίποτα δεν άλλαζε μέσα της και τότε ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκε πως ήταν το μέσα της που κουβαλούσε παντού, μέσα σε κάθε κατάσταση και συνθήκη και πως μάλλον τελικά είχε να κάνει με το μέσα της, δεν ήταν έξω που έπρεπε να βρει κάτι, ήταν μέσα που έπρεπε να ανακαλύψει κάτι.

Και τότε γεννήθηκε για πρώτη φορά ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ η ερώτηση:

"Για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ"? "Ποιος είναι ο Σκοπός μου"?

Έκλεισε τα μάτια της και πήρε μία βαθιά αναπνοή..

Και ακόμα μία..

Ένιωσε ένα φτερούγισμα στη Καρδιά και έμεινε εκεί στην Ιερή Σιωπή νιώθοντας μία Λάμψη να την αγκαλιάζει..

Βρισκόταν μέσα σε μία ζέστη Αγκαλιά, η Ιερή Στιγμή στη Σιωπή ήταν γεμάτη αισθήσεις για Εκείνη, καθώς για πρώτη φορά άκουγε τη Φωνή μέσα της..

Και τότε ξεκίνησε να μιλά σα να επαναλαμβάνει ένα Ιερό Μάντρα που μόλις της είχε δοθεί, μόλις το είχε αφυπνίσει και η Καρδιά της γεμάτη Φως το εξέπεμπε:

"Δεν είμαι εδώ να προσπαθήσω.

Δεν είμαι εδώ να ελέγξω.

Δεν είμαι εδώ να αποδείξω.

Δεν είμαι εδώ να απορρίψω.

Δεν είμαι εδώ να κυνηγήσω.

Δεν είμαι εδώ να πετύχω.

Δεν είμαι εδώ να αποτύχω.

Είμαι εδώ να ζήσω…

Να ζήσω για να εκδηλώσω όλα όσα Είμαι".

Καθώς το επαναλάμβανε ξανά & ξανά άρχισε να το αισθάνεται σε κάθε κύτταρο του σώματός της: Ω ΝΑΙ, ΗΤΑΝ ΕΔΩ ΝΑ ΖΗΣΕΙ. ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΗΣ.

Και τότε ένιωσε τη Φωνή μέσα της να της απαντά:

«Ναι, παιδί μου…

Δεν σε κάλεσα να αγωνιστείς,

σε κάλεσα να Είσαι.

Να ζήσεις με απλότητα το Φως σου.

Η ύπαρξή σου είναι αρκετή.

Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν·

μόνο να Μου επιτρέψεις να αγαπήσω τον κόσμο μέσα από εσένα.

Όταν είσαι Εσύ — Εγώ φανερώνομαι.

Όταν αγαπάς — το Φως Μου ακτινοβολεί.

Και έτσι Εκδηλώνεσαι.

Όχι γιατί προσπαθείς…

αλλά γιατί Είσαι.»

Τώρα ήξερε.

Η Ζωή είναι Τώρα.

Τώρα είναι η Στιγμή να ζήσω.

Είμαι πλήρης και ολόκληρη ακριβώς όπως Είμαι.

Σκοπός μου είναι να ζήσω το Φως που Είμαι.

Σκοπός μου είναι να κάνω το Φως που Είμαι αισθήσεις.

Να το κάνω ήχο, μουσικές, αρώματα, εικόνες, γεύσεις και αισθήσεις..

Κάθε στιγμή η Ζωή μου προσφέρει αναρίθμητες ευκαιρίες να βιώνω το Φως που Είμαι, να εκδηλώνω το Φως που Είμαι.

Τώρα ξέρω"…

Και έτσι ξεκίνησε να ζει ελεύθερα, απολαμβάνοντας το κάθε Τώρα, συν-δημιουργώντας με τη Φωνή μέσα της Εμπειρίες…

Έτσι και εσύ… 😊

Σε αγαπώ

Νάντια

angels-path